about
De markt achter het opleggen van verstandelijke beperkingen
Door Remco D
Na 24 jaar lang de stempel “Zwakbegaafd” te hebben, komt nu eindelijk na een IQ Test in 2021 naar voren dat ik helemaal niet zwakbegaafd ben maar beneden gemiddeld. Dat laatste is overigens niet gek aangezien ik bijna mijn hele leven lang aan de synthetische medicijnen moest zitten. Op veel vlakken functioneerde ik op gemiddeld niveau en op sommige vlakken beneden gemiddeld maar niet zwakbegaafd.
Een ongegronde uitspraak van een verstandelijke beperking zet je hele leven op zijn kop. Alles wordt er op aangepast; scholing, wordt er op aangepast, ook instellingsregels en het vinden van werk is vaak onmogelijk.
Het blijkt dat LVG’ers die weg zijn gestopt in een instelling gewoon prima kunnen functioneren maar de maatschappij hun alleen hun hele leven dom houdt omdat ze nu eenmaal “toch al een stempeltje hebben”. De beste manier om macht te kunnen uitoefenen op iemands leven is om te kunnen verklaren dat diegene dom, gek is of niet voor zichzelf op kan komen. Wat alleen niet wordt verteld is dat juist een stempel (vooral op jonge leeftijd) zorgt voor een gedrags / mentale herdefiniëring… Psychologen weten er van, farmaceuten weten er van, gedragskundige weten er van… Nu we hiervan op de hoogte zijn komen we tot de volgende vraag: Hoe veilig zijn nu de medicijnen die ze de mensen met een stempel aansmeren?!
Een stukje over mezelf.
Heel lang heb ik mij afgevraagd waarom toch alles aan mij lag… Heel mijn jeugd lang opgesloten in jeugd-gevangenissen en psychiatrische instellingen. Tot het moment dat ik mij realiseerde dat ik ‘express dom werd gehouden’ Ik kreeg op mijn 14 jarige leeftijd 3 keer per dag 3 verschillende soorten medicatie voor het onderdrukken van het agressieve gedrag: De eerste was Risperdal, de tweede Prometazine (deze anti-allergie pil kreeg ik voor de woede aanvallen tegen te gaan) en de derde was een anti-depressieva genaamd Cypramil. De derde kreeg ik nadat ik het leven niet meer zag zitten (Tja hoe zou dat nou komen!) Er werd mij vanaf 8 jarige leeftijd al medicatie gedwongen.
Het begon allemaal na een uithuisplaatsing door stichting jeugdzorg op 4 jarige leeftijd. Op 8 jarige leeftijd kwam ik in een instelling terecht. (Zie mijn hele verhaal bij het kopje “About” aan het begin van de website. Ik kreeg een voogd van de William Schrikker Groep met een Onder Toezicht Stelling waarbij mijn moeder de ouderlijke macht verloor. Dit wekte extra verzet in me op wat zich uitte in agressie, nadat op 9 jarige leeftijd ook mijn vader overleed, raakte ik van het pad af. Ik zat met 15 jarige leeftijd aan de drugs in het instituut omdat ik klaar was met alles en geen enkele hoop meer zag.
Ik had door alles heen een enorm dossier opgebouwd, PDD NOS had ik, autisme, zwakbegaafd, wat je nog meer wel niet kunt bedenken, dat stond er in! Uitzichtloos dus…
Totdat ik na een afname van de WISC-3 IQ Test in 2012 tot de ontdekking kwam dat er iets niet klopte… Tijdens de rekentest werd mij eerst gevraagd wat de som was terwijl de stopwatch nog aan stond! Normaal wordt eerst gevraagd wat het antwoord van de som is, hierna wordt de stopwatch pas ingedrukt… Nadat ik meerdere male de som meteen wist, liet de mevrouw die de test afnam, de stopwatch eerst nog lopen.
Hierna bleek ook dat ik met medicatie minder goede resultaten behaalde als zonder, dit was echter niet op de totaal score te zien (wel bij Verbaal en Performaal IQ, ook verwerkings-snelheid was fors achteruit gegaan toen ik weer medicatie moest slikken) Ik ben dit verder gaan onderzoeken, doormiddel van een waarheidsgetrouwe IQ test op de computer, hierop scoorde ik 118 terwijl een groepsbegeleider die hem ook deed 92 scoorde, wie is er dan GEK?!
De verandering ligt er nou net aan hoe je iemand beoordeeld! Want als je jezelf door iemand in de grond laat praten ben je zelf verantwoordelijk hoe je over jezelf denkt. Dat wat je gelooft is namelijk wat je in werkelijkheid bent! Toch ben ik tot de conclusie gekomen dat het ook niet heel verstandig is dat mensen te goed over je spreken, hiermee zou je nog wel eens verwachtingen kunnen scheppen die nog iets te hoog zijn. Beter is het dan om je dommer voor te doen en heel wat in je mars te hebben, als slimmer terwijl je niet eens wat voorelkaar kunt krijgen! Het is altijd leuk om mensen op die manier te plagen, op het laatst, maar ja, dan hebben ze de weddenschap al verloren! Verbluft vragen ze dan opeens mij voor allerlei dingen en dan zeg ik hun openlijk: “Je wist het zelf toch allemaal zo goed?!”
